ارزیابی درجه‎ی تمرکز اعتبارات در عقود اسلامی و اثر آن بر رشد اقتصادی در ایران

از سال 1363 قانون عملیات بانکی بدون ربا در سیستم بانک‎داری ایران اجرا شد. یکی از مهم‎ترین اهداف این قانون، حذف ربا در سیستم بانکی و اثرگذاری اعتبارات بر رشد اقتصادی از طریق برتری مشارکت پول در سرمایه است. این مقاله با استفاده از داده‎های 1363 تا 1386 از طریق شاخص هرفیندال – هیرشمن، درجه‎ی تمرکز اعتبارات در عقود بانکی را ارزیابی و رتبه‎بندی کرده است. نتایج نشان می‎دهد تمرکز در اعتبارات، بیش‎تر به سمت عقود مبادله‎ای با نرخ ثابت است و عقود مشارکتی در اهمیت دوم و کم‎تر قراردارد. با توجه به ‎این ‎که یکی از اهداف سیاست‎های پولی در حذف بهره اثرگذاری بر رشد است، در بررسی علیت گرنجری، رابطه‎ی میان اعتبارات بانکی عقود مبادله‎ای بر رشد معنی‎دار نبوده و نیاز است برای اهداف رشد، تمرکز اعتبارات به سمت عقود مشارکتی هدایت شود. طبقه‎بندی JEL : O42, E52